Sunday, November 28, 2010

ഗൂഗിളും ദേജാവ്യൂവും പിന്നെ മണ്ണാങ്കട്ടയും...


ഞാന്‍ ആസ്വദിക്കുകയാണ്. എനിക്ക് ചുറ്റുമുള്ള ഈ നിശബ്ദത നിറഞ്ഞ ലോകം. അതിന്റെ താളം, വെളിച്ചം, സംഗീതം. പതുക്കെ പതുക്കെ ഞാന്‍ ഒറ്റപ്പെടുകയാണ്... 
ഒറ്റപ്പെടലിനും ഒരു സംഗീതമുണ്ടെന്നു ഇന്നാളൊരിക്കല്‍ കൂട്ടുകാരില്‍ ഒരാള്‍ പറഞ്ഞപ്പോള്‍ ഞാന്‍ ചിരിച്ചു തള്ളുകയാണ് ചെയ്തത് . 
"ഓ! പിന്നേ... ഒറ്റപ്പെടല്‍ പോലും. ഒറ്റയാകലിന്റെ വേരുകള്‍ പൊട്ടിയൊലിക്കല്‍." ത്ഫു...
ഞാന്‍ വീണ്ടും സ്വയം സമാധാനിച്ചു. ഒറ്റപ്പെടലെന്ന സംഭവമില്ല. അതൊരു ദേജാ വ്യു മാത്രമാണ്.മോഹിപ്പിച്ചു കടന്നു പോകുന്ന സംഭവം. സംഭവം. അത്രേ ഉള്ളു.
ജാഡ കൂടുന്നത് കൊണ്ടാകുമെന്നു പിന്നെ തോന്നി. ഒറ്റപ്പെടല്‍. മണ്ണാങ്കട്ട!
ഈശ്വര വിചാരം കുറയുന്നത്  കൊണ്ടാണെന്ന് അമ്മ പറയുന്നു. "അത് കുറയുന്നില്ലല്ലോ. അത് ആത്മാവില്‍ അടിഞ്ഞിറങ്ങിയ സംഭവമല്ലേ. അതങ്ങനെ പെട്ടന്ന് കുറയുമോ " എന്ന് മറുചോദ്യം.
അമ്മ ചിരിച്ചു. "ഞാന്‍ മോഹന്‍ലാലിനു പഠിക്കുകയാണോ" എന്ന് സംശയം അമ്മയുടെ മുഖത്ത്.
അപ്പോഴും ഒറ്റപ്പെടലിനെ കുറിച്ച് അമ്മ ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല. "അങ്ങനെയെങ്കില്‍ നമ്മളെല്ലാം ഒറ്റക്കല്ലേ" എന്ന മറുപടി പോലുമുണ്ടായില്ല. പറഞ്ഞിട്ട് കാര്യമില്ലെന്ന് വിചാരിച്ചിട്ടാവും!
എന്നിട്ടും ആ ഒറ്റപ്പെടല്‍ എവിടെയോ തിങ്ങി നിന്നു. സ്റ്റേഷന്‍ കിട്ടാത്ത സംഭവം പോലെ.
നെറ്റില്‍ തപ്പി നോക്കി.
കഷ്ടം!
ഒറ്റപ്പെടലിന്റെ കാരണമന്വേഷിക്കാനും ഇന്റര്‍നെറ്റ്‌ ( The Hindu  പത്രമാണ്‌ പറ്റിച്ചത്.  ഒരു ഞായറാഴ്ച കോളത്തില്‍ കണ്ട വാക്യത്തിനു പിന്നാലെ പോയതാ. Go and search for something in google. You will get lost in seconds. എന്നോ മറ്റോ ) തപ്പി നോക്കിയിട്ട് കാര്യമൊന്നുമുണ്ടായില്ല. സമയം മെനക്കെടുത്തിയതല്ലാതെ.
ഒരു  സിനിമ കണ്ടു നോക്കി. മഴയും മരവും പെയ്യുന്നത് കണ്ടു ഗംഭീരമാകും എന്ന് വിചാരിച്ചാണ് ആ സാഹസത്തിനു മുതിര്‍ന്നത്. പ്രശ്നം വഷളായെന്ന് പ്രത്യേകിച്ച് പറയേണ്ടതില്ലലോ. മഴപ്പെയ്ത്ത് ഭയങ്കരമായി.
ഒടുവില്‍ അതിനെ പിടിച്ചു കെട്ടാന്‍ തന്നെ തീരുമാനിച്ചു. ഇത്തരം കുറെ കാര്യങ്ങള്‍ കൊണ്ട് തള്ളാന്‍ ഒരു വെയിസ്റ്റ് ബാസ്കെറ്റ് ഉണ്ട്. അതിലിട്ടു. മഴവില്ലിന്റെ നിറമാണ് അതിന്‌. ഇടയ്ക്കു അത് മൂളും. ഹോട്ടല്‍ കാലിഫോര്‍ണിയയിലെ ഗിറ്റാര്‍ ആണ് മിക്കവാറും. ചിലപ്പോള്‍ ഓ ജാനേ ക്യോ... ചിലപ്പോള്‍ ശൂന്യം...
ഞാനും ഒപ്പം മൂളും.
ഒറ്റപ്പെടലിന്റെ താളം, സംഗീതം, വെളിച്ചം...
പതുക്കെ, പതുക്കെ, ഞാന്‍ ഒറ്റപ്പെടുകയാണ്...
(Photo courtesy: Google)

Tuesday, November 23, 2010

നന്ദനം എന്‍റെ സിനിമയാണ്

നന്ദനം രഞ്ജിത്തിന്റെ സിനിമയല്ല
ബാലാമണിയുടെ മനോമണ്ഡലത്തിന്റെ ഭ്രമകല്പനകളുമല്ല

നന്ദനം എന്‍റെ സിനിമയാണ് .

ഫേസ്ബുക്ക്‌  പ്രൊഫൈലില്‍ ഇഷ്ട ചിത്രത്തിന്‍റെ പേരില്‍
ഞാന്‍ അത് ചേര്‍ത്തില്ല
കാരണം നന്ദനം എന്‍റെ സിനിമയാണ്.

രവീന്ദ്ര സംഗീതത്തില്‍ ഉണ്ടും ഉറങ്ങിയും
നെയ് വിളക്കിന്‍റെ അരണ്ട വെളിച്ചത്തില്‍
കാണുന്ന പാല്‍ പുഞ്ചിരിയും
എന്നെ ഓര്‍മിപ്പിക്കുന്നൂ
നന്ദനം എന്‍റെ  സിനിമയാണ്.


പുലര്‍ച്ചെ കാണുന്ന സ്വപ്നം ഫലിക്കുമെന്ന്
എനിക്കാരും ഉറപ്പു നല്‍കിയില്ല
നിര്‍മാല്യം തൊഴാന്‍ നാലംബലത്തിനകത്തു കയറിയ എന്നോട്
കിഴിഞ്ഞ കിങ്ങിണി ഒരു കൈ കൊണ്ടു താങ്ങി
മറു കയ്യില്‍ മുളംതണ്ടുമായി ഓടുന്ന ഒരാള്‍ പറഞ്ഞു:
"നന്ദനം കുട്ടിയുടെ സിനിമയാണ്."



(Photo courtesy: Pepita Seth)

Saturday, November 6, 2010

മരണം

നിന്‍റെ അര്‍ദ്ധ വിരാമങ്ങള്‍ അവസാനിക്കുന്നു, 
കണ്ണുനീര്‍ ചാലുകള്‍ക്ക് ഇനി വിശ്രമിക്കാം,
MP3 പ്ലെയറിന്റെ ബാസ്സിനെ മറി കടന്ന് നെല്ലി ഫുര്ടാടോയുടെ ഗാനം,
നമുക്കിടയിലെ നീല വക്കുള്ള കണ്ണാടിയില്‍ തട്ടി തെറിച്ചു,
ഒരു തുള്ളി മുഖത്ത് വിള്ളലായി,
ഒടുവിലത് എന്റെ പേനത്തുമ്പില്‍ പിടഞ്ഞു വീണു...