ഇന്ത്യയെ കണ്ടെത്തൽ

നംദഫ* ഉദ്യാനത്തിൽ  നിന്ന് ഇന്ത്യ കണ്ടു തുടങ്ങാമെന്നും പറഞ്ഞു പോയതാണ്,

വഴിയിൽ വെച്ച് കണ്ടു മുട്ടിയാൽ ഒരു ചിരിയിൽ കുശലം ഒതുക്കുമെന്നും പറഞ്ഞിരുന്നതാണ്.
വേഴാമ്പൽ ഉത്സവം* കണ്ട്  വരുമ്പോൾ ഒരു പൊൻ തൂവൽ തലയിൽ ചൂടിക്കാം എന്നും പറഞ്ഞിരുന്നു.

വാക്കല്ലേ,

ഇമവേഗത്തിൽ മാറ്റി കളയാവുന്നതല്ലേ ...

ചിറാപുഞ്ചിയിലേ മഴ കാണാനാണ് പിന്നെ പോയത്.

വൈഷ്ണോദേവിയിൽ നിന്ന് കയ്യിൽ കരുതിയ മഞ്ഞ് പോലെ

അത് ഒലിച്ചിറങ്ങി.

കണ്ണിൽ നിന്ന് കടലിലേക്ക്

മഹാപ്രളയം പോലെ

മഴ...

മരപ്പെയ്ത്തും തീർന്നപ്പോൾ

ഇനി പുറകെ വരല്ലേയെന്നു കെഞ്ചി

താർ മരുഭൂമിയിലെ മണൽ തരികളെത്തി.

വിരാർ ലോക്കലിന്റെ ഇരട്ടി വേഗത്തിൽ തിരിഞ്ഞോടി.

ഊടുവഴി കടന്ന് എത്തിപെട്ടത്

മധുര മീനാക്ഷിയുടെ ഇടനാഴിക്കരികിൽ...

'ഇനിയും മുന്നോട്ട് നടക്കൂ' എന്ന് മദിപ്പിചു കൊണ്ട്
മുന്നിൽ ധനുഷ്കോടിയിലെ മുനമ്പ്.

കണ്ണടച്ച് നടന്ന് നീങ്ങിയപ്പോൾ മുന്നിൽ കണ്ടത്

രായിരനെല്ലൂർ മല.

ഓർമ്മക്കും മറവിക്കുമിടയിലെ ഏതോ ഉന്മാദത്തിരയിൽ

തെക്കേ മുനമ്പിലിരുന്നു തിരകൾ എണ്ണുമ്പോൾ ആണ്

ഓർത്തെടുത്തിട്ടും മറന്നു പോയ സ്ഥലത്ത്
ആ ഭൂപടം 

മറന്നു വെച്ച കാര്യം ഞാൻ ഓർത്തു പോയത്.

Image: Thulasi Kakkat or Thulasi on Instagram

PS: * Namdapha National Park

       * Hornbill festival

...

കണ്‍ നിറയെ കണ്ട സ്വപ്നം
കണ്ട മാത്രയിൽ കുറിച്ചിടാൻ
എനിക്ക് ഒരു പുസ്തകം വേണം.

നാല് വരിയിൽ
അക്ഷരത്തെറ്റുകളില്ലാതെ
എനിക്ക് മാത്രം വായിക്കാനാകുന്ന
ലിപിയിലെഴുതുവാൻ
നിലാവെളിച്ചത്തിന്റെ ഏടുകൾ
നിറഞ്ഞ പുസ്തകം.

വറ്റാത്ത മഷി,
അരികുകൾ വളയാത്ത വാക്ക്,
അലസമായുറങ്ങുന്ന വാക്യം.

എല്ലാം ചേർത്ത് വെച്ച് എഴുതാൻ
ഞാൻ തിരഞ്ഞ പുസ്തകം
കണ്ണില നിന്ന് ഹൃത്തിലെക്കുള്ള ഇടവഴിയിൽ വെച്ച്
ഇന്നലെ എപ്പോഴോ കണ്ടു കിട്ടി.

ഇക്കുറി വേണേൽ അത് നീയെടുത്തോ...
വരും ജന്മത്തിലെന്നെ തിരിചെൽപ്പിച്ചാൽ മതി...

(Image:Pixel anthem)