'ഒരു വര്ഷത്തിനു ശേഷം' എന്ന് സ്ക്രീനില് എഴുതി കാണിക്കുന്നതിന് തൊട്ടു മുന്പ് 'കോക്ക്ടെയില്' എന്നാ സിനിമ അവസാനിച്ചിരുന്നെങ്കില് എന്നാണു സത്യത്തില് ആഗ്രഹിച്ചത്. If, but തുടങ്ങിയ clause - കളില് അവസാനിക്കുമായിരുന്ന ഒരു ചിത്രം. ഇങ്ങനെയാണ് തോന്നിയത്. (എങ്കില് കൂടുതല് മനോഹരമാകുമായിരുന്നുവോ? )
പക്ഷെ ആസ്വാദകര് എപ്പോഴും ആഗ്രഹിക്കുന്നത് സിനിമകള് നന്നായി (literally) അവസാനിക്കണമെന്നാണല്ലോ. എന്നാല് മികച്ചൊരു എഡിറ്ററും ഭേദപ്പെട്ടൊരു സംവിധായകനുമായ അരുണ് കുമാറിന്റെ കോക്ക്ടെയില് എന്ന സിനിമ if, but തുടങ്ങിയ clause- കളില് അവസാനിച്ചില്ല.
സിനിമയുടെ വണ്ലൈന് ഒട്ടുമറിയാതെ കാണുന്നവര്ക്ക് കോക്ക്ടെയില് യഥാര്ത്ഥത്തില് 'കോക്ക്ടെയില് ' തന്നെയാണ്. ഇതെന്താണ് സംഭവമെന്ന് അറിയാനുള്ള ഒരു ആകാംക്ഷ. ഒരു എഡിറ്റര് എന്ന നിലയില് അരുണ് കുമാറിന്റെ മികവു ഇവിടെവിടെയോ കാണാന് സാധിക്കുന്നുണ്ട്.
സിനിമയുടെ മുക്കാല് പങ്കും കാറിനുള്ളിലാണ്. രാം ഗോപാല് വര്മയുടെ Road എന്ന സിനിമ പോലെയല്ലെങ്കിലും കോക്ക്ടെയില് ഒരു പരിധി വരെ road movie തന്നെയാണ്. രവി അബ്രഹാമും (അനൂപ് മേനോന്) പാര്വതിയും ( സംവൃത സുനില്) പോകുന്ന വണ്ടി ഇടയ്ക്കിടെ നിര്ത്തുമ്പോള് കയറി വരുന്ന കഥാപാത്രങ്ങളുടെ (അംബി എന്ന ജയസുര്യ -- അദ്ദേഹം പിന്നീട് ഇറങ്ങുന്നില്ല, അംബിയുടെ ഏട്ടന് ഇന്നസെന്റ്, ശരീരം വിറ്റ് ഉപജീവനം നടത്തുന്ന കനിയുടെ കഥാപാത്രം) മാനസിക തലം വളരെ പ്രധാനപ്പെട്ടതാണ്. ഒരു ശുദ്ധനില് നിന്ന് നെഗറ്റീവ് ഓറ (negative aura) യിലേക്കുള്ള ജയസൂര്യുടെ പകര്ച്ച ഒരു സുഖമുള്ള കാഴ്ചയാണ്. ജയസൂര്യ പറയുന്നിടത്തേക്ക് വാഹനം (സിനിമയും!!!!!) പോകുന്ന കാഴ്ച ഒടുവില് ഒരു വീട്ടില് എത്തി നില്ക്കുന്നു. അതിലൂടെ ചില കുടുംബങ്ങളിലേക്കും.
ഒടുവില് എല്ലാം നഷ്ടപ്പെട്ടവനെപ്പോലെ രവി എബ്രഹാം എന്ന നഗരത്തിലെ പ്രശസ്തനായ എന്ജിനിയറും ഭാര്യയുമായുള്ള സംസാരം (ചോദ്യോത്തരങ്ങള് ) സമൂഹ മനസ്സക്ഷിയോടാകാനാണ് സാധ്യത. പക്ഷെ ആ സിനിമ അവിടെ അവസാനിക്കുന്നില്ല. ഉത്തരങ്ങള് അശേഷം അവശേഷിപ്പിക്കാതെ അത് യാത്ര തുടരുകയാണ്... ('Butterfly on a wheel ' ന് credit കൊടുത്തിട്ടുണ്ടോ എന്നും അറിയില്ല. )