നീ ചെത്തി മിനുക്കിയെടുത്ത
ഇടവഴിയാണ് എന്‍റെ കവിത...
മുനയൊടിഞ്ഞ എന്‍റെ വാക്കുകള്‍
നീ നീട്ടിയ കടലാസ്സില്‍ ആഴ്ന്നിറങ്ങി
തീയായിരുന്നു ചുറ്റിലും,
എരിഞ്ഞൊടുങ്ങുന്ന ജ്വാല,
അക്ഷരത്തെറ്റിന്റെ നാളം,
അതിരറ്റ പാതയിലേക്ക് പടര്‍ന്ന വെള്ളിവെളിച്ചം,
ശാന്തം!
കനലെരിയാത്ത വാക്കിന്‍റെ
ആഴപ്പരപ്പിലേക്ക്
നീ വിളക്കിച്ചേര്‍ത്തിയ
വന്യമായ ചിരിയാണ്
എന്‍റെ കവിത...
(Photo Courtesy: Leonardo Da Vinci's Monalisa)
aashamsakal......
ReplyDeleteThanks!
ReplyDeleteippazhum aalukal kavithakala ezhuthaarundu alle? nannaayittundu...oru 13 varsham purakilulla kavithakkaalaththilekku poyathupole...
ReplyDeleteHey Thank you!
ReplyDeleteIt reminds me of many things, many many things which I can't even decipher.It always ends (and begins) at the same place where I always want to go all over again (and where i am all the time). Strange, but true!
ചെത്തി മിനുക്കിയെടുത്ത
ReplyDeleteഇടവഴിയാണ് എന്‍റെ കവിത...
കനലെരിയാത്ത വാക്കിന്‍റെ
ReplyDeleteആഴപ്പരപ്പിലേക്ക്
നീ വിളക്കിച്ചേര്‍ത്തിയ
വന്യമായ ചിരിയാണ്
എന്‍റെ കവിത...
നന്നായിരിക്കുന്നു.
Thanks nabacker & Shaheer kunhappa
ReplyDelete